Twee dagen zijn we terug in België, en ik mis Casa Grimaldi al heel erg. Omdat Heidi, Ives, Roel en Nolle voor mij altijd een tweede familie zijn geweest, was het een beetje als thuiskomen. Wat was ik blij om hen terug te zien! En wat was ik blij om mijn twee kapoenen Nolle en Roel terug in de armen te kunnen sluiten. Het voelde zo vertrouwd! Vijf jaar heb ik wekelijks op hen gebabysit. Roel was amper drie weken oud. En nu is hij uitgegroeid tot een flinke kerel van al zes jaar! Nolle was twee jaar oud en is inmiddels al acht jaar. Is het nu zij dat groot worden, of moet ik mij oud beginnen voelen? ;-)
Ik en mijn vriendlief werden heel goed ontvangen in Casa Grimaldi. De thermometer sloeg +40°. Ik moet je niet vertellen hoeveel deugd dat deed na deze zomer vol regen in België. Na aankomst kregen wij een rondleiding verzorgd door Roel. Vol bewondering, met veel open monden en veel “waauw”, maakten wij kennis met Casa Grimaldi. Prachtig wat zij in amper één jaar tijd hebben gerealiseerd. Een oud monnikenklooster werd omgetoverd tot een oase van rust. 
Ook de kamer was prachtig. De kamer met hydromassagebad is zeker aan te raden! En we sliepen als een roosje in de boxspring. Van knus en liefdevol tegen elkaar aan te slapen was geen sprake meer, we sliepen beiden zo uitgestrekt mogelijk, zo ver mogelijk van elkaar, om optimaal te genieten van het bed.
De avonden in Casa Grimaldi waren zeer gezellig. Allereerst konden wij maar niet zwijgen over de kookkunsten van Heidi. Ik had al eerder van haar Vlaamse kookkunsten geproefd, dus ik wist reeds dat zij een keukenprinses is, maar haar Italiaanse kookkunsten waren alle verwachtingen te boven. Ware het niet dat ik van het leven hou, ik had mij doodgegeten. Zelden heb ik zo lekker gegeten. Daarnaast is het aan tafel altijd heel knus met de andere gasten. Je praat en feest met de andere gasten alsof je elkaar al jaren kent.
Zo kan ik nog duizend-en-één redenen opsommen waarom een verblijf in Casa Grimaldi niet te missen is. Voor ons was het echt een gevoel van thuiskomen. En zoals mijn vriend het zei – ik heb er geen betere woorden voor -:
